Na mijn afstuderen heb ik veel nascholing gevolgd op het gebied van tandheelkunde bij het paard. Een groot deel van deze nascholingen heb ik gevolgd bij het NCED (Nordic College of Equine Dentistry). Hier wordt meer gekeken naar het individuele dier en wat er aan het gebit van dat dier specifiek gedaan moet worden, om het zo goed mogelijk te laten functioneren, met het gebit dat het heeft. Dit klinkt heel logisch, maar dat is het in de tandheelkunde bij paarden echter niet altijd. Er zijn tandartsen die alle dieren op dezelfde manier behandelen en elk gebit zo goed als “in dezelfde mal gieten”. Bij paarden met een post-neutral occlusie bijvoorbeeld, volgt het kauwvlak van nature een hele lichte golfbeweging. Dit is mijns inziens echter geen echte golf en deze hoeft er dus ook niet uit gevijld te worden. Deze minimale golf t.h.v. het kauwvlak mag wat mij betreft blijven bestaan, maar er moet wel gekeken worden naar meerdere punten in het gebit waar er te veel druk op de kiezen ontstaat, bij dit type gebit. Deze drukpunten moeten wel aangepakt worden, maar ik ben van mening dat het occlusievlak niet volledig recht gevijld moet worden. Daarnaast probeer ik het gebit van het paard zo veel mogelijk in de natuurlijke staat te laten. Ik haal dus geen scherpe glazuurpunten weg omdat dit nu eenmaal “standaard is om te doen”. Alleen wanneer de scherpe glazuurpunten bij dit paard ook daadwerkelijk voor problemen zorgen, vijl ik deze weg. Dit is helaas wel vaak nodig omdat wij onze paarden een bit in en/of een neusriem om doen. Hierdoor worden de wangen zo tegen de kiezen gedrukt, dat de glazuurpunten wondjes in de wangen veroorzaken.

Ook de dwarsrichels op de kiezen van een paard (ETR) zitten daar niet voor niets. Wanneer deze niet te dominant zijn geworden en dus geen punten van te hoge druk t.h.v. het occlusievlak veroorzaken, laat ik deze ook het liefst zoals ze zijn. Deze richels helpen namelijk bij het vermalen van voer.

Ik werk met elektrische vijlen. Dit doe ik omdat je met een elektrische vijl veel gedetailleerder kunt werken dan met ouderwetse handvijlen.

De behandeling van het gebit van uw dier voer ik, net als de controle, alleen uit bij een gesedeerd dier. Dit doe ik niet alleen omdat ik dan beter werk kan leveren, maar vooral ook voor het welzijn van het dier. De sedatie die ik gebruik (een combinatie van Detomindine en Butorphanol) werkt namelijk angst remmend, ontspannend en pijnstillend.  pijnstillend.  Dit zorgt ervoor dat de behandeling voor uw paard veel minder vervelend is, waardoor het ook een volgende keer makkelijker zal gaan.

Heel soms doe ik een gebitscontrole zonder sedatie, maar dan ook echt alleen wanneer uw paard heel nuchter en rustig is en u in staat bent zijn/haar hoofd goed stil te houden. Wanneer vervolgens blijkt dat uw paard een mooi evenwichtig gebit heeft, dat goed onderhouden is, kan ik ook de behandeling zonder sedatie doen. Dit omdat het vijlwerk in dat geval niet zo lang duurt en het voor een ongesedeerd dier nog enigszins vol te houden is (uiteraard met waar nodig een pauze). Dit doe ik echter niet graag omdat ik heb gemerkt dat zelfs de meest nuchtere Fjord echt wel heel angstig wordt van het vijlen in zijn/haar mond. De uitdrukking in de ogen van zo’n dier is echt heel gespannen en bang. Ik vind het niet diervriendelijk om langere behandelingen ongesedeerd uit te voeren, omdat de spanning dan veel te hoog oploopt bij het dier en niet alleen de kauwspieren en het kaakgewricht hier onder gaan lijden, maar het dier zelf ook echt geen fijne ervaring heeft.

(Waar paard staat lees paard, pony of ezel.)